Εκτύπωση από το InDesign

ή πως θα ετοιμάσετε ένα .indd αρχείο ώστε να τυπωθεί σωστά.

Πριν την είσοδο της ψηφιακής τεχνολογίας στην καθημερινότητα μας, και ιδιαίτερα στις εκδόσεις, το layout των εκδόσεων ή το δημιουργικό μιας εκτύπωσης ήταν το αντικείμενο εξειδικευμένων τεχνιτών, οι οποίοι ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτό.

Σήμερα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τις ολοένα και πιο φιλικές εκδόσεις DTP προγραμμάτων, όπως το InDesign της Adobe, οι περισσότεροι ετοιμάζουμε μόνοι μας τα προς εκτύπωση αρχεία. Σε μια προσπάθεια να γλυτώσουμε χρόνο, κόπο και χρήμα, παραθέτουμε μερικά χρήσιμα και χρηστικά tips υπό την μορφή (για άλλη μια φορά) δεκαλόγου!

1. Print Service Provider. Συνενοηθείτε με τον PSP σας σχετικά νωρίς. Όταν ακόμα είστε στην αρχή της δημιουργίας του εντύπου σας μιλήστε με τον εκτυπωτή σας. Εημερωθείτε για τις απαιτήσεις εκτύπωσης των μηχανημάτων του και μην απευθήνεστε σε άλλους συναδέλφους που “έκαναν μια ίδια δουλειά” ή σε διάφορα fora. Ο μόνος που μπορεί να σας ενημερώσει σωστά και υπεύθυνα και να σας δώσει τις κατευθυντήριες οδηγίες είναι η εταιρεία που απευθύνεστε για εκτύπωση. Οι οδηγίες αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν τα ελάχιστα όρια από τις άκρες και τις πτυχές, το μέγεθος των πλαισίων, το overlap για το ξάκρισμα, κλπ. Όσο πιο πολλές πληροφορίες τόσο το καλύτερο, κι ας δείχνει άχρηστο. Αν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κάποια ειδική διαδικασία εκτύπωσης (π.χ. embossing) θα πρέπει να ενημερωθείτε για τις απαιτήσεις της όλης διαδικασίας παραγωγής. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε για τον PSP σας τα εξής:

– Θέλει τα αρχεία “ανοιχτά” (InDesign αρχείο) ή PDF, ή και τα δύο;

-Τι είδους RIP χρησιμοποιεί, PostScript ή Adobe PDF Print Engine;

-Έχουν κάποια προτιμόμενη μέθοδο για την προετοιμασία των PDF αρχείων;

-Έχουν κάποιο custom PDF preset που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε;

-Χρησιμοποιούν κάποιο custom output profile; Αν ναι, τότε καλό θα ήταν να το εγκαταστήσετε και να το επιλέξετε κατά την μετατροπή των RGB εικόνων σε CMYK.

2. Δημιουργία αρχείου. Σε αρκετές περιπτώσεις, μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν γνωρίζουμε ποιος θα τυπώσει το αρχείο μας. Αν είστε νέος στην εκτυπωτική διαδικασία, ρωτήστε κάποιον συνάδελφο με περισσότερη εμπειρία στην εκτύπωση εκδόσεων, να σας δώσει κάποιες γενικές κατευθύνσεις.

Όταν δημιουργείται ένα αρχείο προτιμήστε να τοποθετείτε ένα κομμάτι ανά σελίδα ώστε να δημιουργείται ένα αυτοτελές κομμάτι του συνόλου. Για παράδειγμα, το επιστολόχαρτο μιας εταιρείας θα είναι στην σελίδα 1, ο φάκελος αλληλογραφίας στην σελίδα 2 και η επαγγελματική κάρτα στην σελίδα 3. To plug-in Page Control της DTP Tools παρέχει την δυνατότητα δημιουργίας σελίδων με διαφορετική διάσταση στο ίδιο αρχείο. Δηιουργείστε το αρχείο σας με το ίδιο ξάκρισμα σε κάθε σελίδα, αφού αυτό θα είναι το τελικό εκτυπώσιμο. Αν έχετε μία ακανόνιστου σχήματος σελίδα, δημιουργείστε μια custom size σελίδα από το New->Document->Custom. Μην τοποθετείτε το αρχείο σε μεγαλύτερο σχήμα σελίδας και μετά τοποθετείτε crop marks. “Μείνετε” εντός της live area του αρχείου σας. Ως live area εννοείται η εκτυπώσιμη περιοχή του αρχείου, οπότε και ότι τοποθετηθεί εκεί θα φανεί και στην εκτύπωση. Το να μείνετε στην live area σημαίνει ότι εικόνες και κείμενα θα είναι εντός της ώστε να μην κοπούν ή αλλοιωθούν κατά την διαδικασία ξακρίσματος, πήκμανσης ή άλλης μετεκτυπωτικής επεξεργασίας. Αν πρέπει να ετοιμάσετε ένα τρίτυχο φυλλάδιο, κάντε τις εσωτερικές (μέσα πτυχές) σελίδες μικρότερες από τις εξωτερικές. Το πόσο έχει να κάνει με το πάχος του χαρτιού.

3. Ξάκρισμα. Αν κάποιο στοιχείο στο layout του αρχείου σας ‘ακουμπά’ την άκρη του εγγράφου θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την επιλογή bleed . Αυτό που συνήθως προτείνετε είναι το αντικείμενο να τοποθετηθεί έτσι να βρίσκεται πριν την νοητή γραμμή κοπής ή να την υπερκαλύπτει. Για παράδειγμα, σε ένα φυλλάδιο με background, το χρώμα εκτείνεται έξω από το εκτυπώσιμο πλαίσιο . Το σχήμα του εγγράφου θα πρέπει να είναι το τελικό σχήμα, μετά το ξάκρισμα, αλλά με την επιλογή bleed τοποθετείτε ένα έγχρωμο περίγραμμα το οποίο επεκτείνει τις άκρες της σελίδας. Για το μέγεθος του περιγράμματος θα πρέπει να συνενοηθείτε με τον PSP σας. Η πιο συνηθισμένη διάσταση είναι τα 5mm.

Μπορείτε να τοποθετήσετε το bleed μετά την δημιουργία του εγγράφου, επιλέγοντας File->Document Setup (More Options). Πριν την εκτύπωση, μπορείτε να τσεκάρετε το ξακρισμα από το tab Marks and Bleed, στο μενού της εκτύπωσης, ενεργοποιώντας την επιλογή Use Document Bleed Settings.

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να ανυσηχείτε για το περιθώριο κατά το ξάκρισμα. Απλά δώστε προσοχή στο πως τοποθετείτε τα αντικείμενα στο έγγραφο. Σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί ο εκτυπωτής σας να πρέπει να ξακρίσει πραγματικά στο περιθώριο. Αν το έγγραφο σας είναι σεταρισμένο με αντικριστές σελίδες θα πρέπει να κάνετε τα εξής: Στο υπομενού του Page panel, απενεργοποιήστε την επιλογή Allow Document Pages to Shuffle. Με την επιλογή αυτή απενεργοποιημένη, με drag-n-drop, σύρετε την δεξιά σελίδα στο Page panel δεξιότερα, μέχρι να εμφανιστεί μία μαύρη μπάρα. Ελευθερώστε την και πλέον η σελίδα σας είναι σε μονή στοίχιση, με το ξάκρισμά της και το περιθώριο της να εξακολουθούν να είναι ανάλογα της αρχικής σας επιλογής. Εναλλακτικά, μπορείτε να το κάνετε με την επιλογή Move Pages.

4. Εικόνες. Ο κανόνας είναι απλός, υψηλής ποιότητας εκτυπώσεις απαιτούν υψηλής ποιότητας εικόνες, και όχι αυτές που βλέπουμε ικανοποιητικά στην οθόνη μας. Πόση όμως ανάλυση χρειάζεται; Μισό κιλό θα ήταν μια καλή απάντηση! Από την αρχή του γραφιστικού κόσμου, ένα παραδοσιακό και αποδεκτό standard είναι τα 300 pixels / inch (ppi). Σε μερικές περιπτώσεις και τα 225ppi θεωρούνται ικανοποιητική ανάλυση για μια καλή ποιτικά εκτύπωση. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι η effective resolution, η οποία είναι η δραστική και ενεργή ανάλυση μιας εικόνας που εισάγεται στο InDesign και η οποία θα ληφθεί υπ’ όψη από το πρόγραμμα στην επιλογή κλιμάκωσης (scale).Αν εισάγετε μια εικόνα 72 Χ 72 pixels και την κλιμακώσετε σε ποσοστό 50%, στο InDesign, το αποτέλεσμα θα είναι μια εικόνα ίδιας ανάλυσης pixels, τα οποία θα καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο ενώ η effective resolution ανεβαίνει στα 144ppi. Το InDesign διαθέτει ένα πολύ καλό και χρηστικό εργαλείο για αυτή την περίπτωση, το Info Panel , το οποίο παρουσιάζει τα effective και actual ppi. Επίσης, από το μενού Preflight μπορείτε να βρείτε τις πληροφορίες για την ανάλυση των εικόνων του εγγράφου σας.

Ακόμη, θα πρέπει να δωθεί προσοχή στο σωστό file format της εικόνας. Αρχεία PSD και TIFF είναι τα άριστα συνεργαζόμενα, αφού υποστηρίζουν διαφάνεια, layers, spot colors, κλπ. Αν η εικόνα περιέχει κείμενο ή vectors το Photoshop PDF αποδεινκύεται το καλύτερο σχήμα, αρκεί να μην έχουν ραστεροποιηθεί τα vectors (μετατροπή σε pixels). Αν εξάγετε την εικόνα σε μορφή JPEG, επιλέξτε Maximum Quality (minimum compression). Για την διαδικασία της εκτύπωσης αποφύγετε σχήματα όπως GIF, BMP και PNG.

5. Γραμματοσειρές. Το InDesign υποστηρίζει τις PostScript Type 1, OpenType και TrueType γραμματοσειρές. ‘Ολες αυτές οι γραμματοσειρές συνεργάζονται και εκτυπώνονται σωστά σε όλα τα σύγχρονα RIPs.

Για να δείτε ποιές γραμματοσειρές χρησιμοποιούνται στο έγγραφό σας, επιλέξτε Type->Find Font (More Info). Από τα προαναφερθέντα formats γραμματοσειρών, το νεώτερο OpenType σχήμα, είναι η καλύτερη επιλογή για εκτύπωση γιατί είναι cross-platform («παίζει» σε Mac & PC) και αποτελείται από ένα απλό αρχείο.

Παραθέτουμε μερικά tips για την καλύτερη προετοιμασία του προς εκτύπωση εγγράφου:

-Όταν χρησιμοποιείται Macintosh, αποφύγετε τις γραμματοσειρές του συστήματος. Αυτό περιλαμβλάνει τις Helvetica, Helvetica Neue, Courier, Symbol και Zapf. Δεν συνιστάται η αποφυγή τους λόγω πιθανής κακής εκτύπωσης, αλλά γιατί υπάρχουν οι ίδιες γραμματοσειρές ως PostScript fonts, και ενώ το όνομα είναι το ίδιο η έκδοση μπορεί να διαφέρει, οπότε και θα προκαλέσει προβλήματα σε διαστήματα και χαρακτήρες, από εσφαλμένη αντικατάσταση.

-Αποφύγετε τις Multiple Master γραμματοσειρές, που δημιουργήθηκαν την δεκαετία του ’90 από την Adobe, γιατί παρουσιάζουν ασυμβατότητα με πολλά RIPs.

-Πολλές PostScript γραμματοσειρές δεν συνεργάζονται με τα Windows Vista. Το εν λόγω λειτουργικό υποστηρίζει μόνο Windows PostScript fonts. Αν χρησιμοποιείται Vista, αγοράστε OpenType ή Windows TrueType γραμματοσειρές.

-Στην αποστολή του αρχείου για εκτύπωση, αν στείλετε ανοιχτό αρχείο θα πρέπει να περιλαμβάνονται και οι γραμματοσειρές. Αν δημιουργήσετε αρχείο PDF θα πρέπει οι γραμματοσειρές να είναι embedded. Υπάρχουν κάποιες γραμματοσειρές, οι οποίες λόγω περιορισμών στην άδεια χρήσης τους δεν μπορούν να ενσωματωθούν στο αρχείο PDF. Χρησιμοποιείστε το Preflight για να δείτε αν υπάρχουν “προβληματικές” γραμματοσειρές.

6. Χρώμα. Το σημαντικότερο που θα πρέπει να έχετε κατά νου, σχεδιάζοντας ένα αρχείο για εκτύπωση, είναι η διαφορά με ταξύ process color και spot color. Τα τέσσερα βασικά χρώματα εκτύπωσης, CMYK (Cyan, Magenta, Yellow και Black), είναι τα process colors. Όταν τυπώνουμε ένα έγχρωμο αρχείο σε μία πρέσα, ο συνδυασμός αυτών των τεσσάρων χρωμάτων μπορεί να αποδώσει μια μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων. Όμως δεν μπορούν να αποδώσουν τα πολύ φωτεινά χρώματα, τα οποία είναι απόλυτα ευκρινή στην RGB οθόνη, «ισοπεδώνοντάς» τα στην διαδικασία της εκτύπωσης. Αν θέλετε να τυπώσετε κάποιο χρώμα που τα CMYK δεν μπορούν να αποδώσουν ή πρέπει να ‘πιάσετε’ κάποιο συγκεκριμένο χρώμα (π.χ. Coca Cola red) θα χρειαστείτε κάποιο spot color. Το πιο διαδεδομένο σύστημα spot colors είναι της PANTONE. Μπορείτε να επιλέξετε τα process colors που θα χρησιμοποιήσετε από ένα swatch book (χρωματική βεντάλια), το οποίο θα έχει τυπωθεί από process colors. Ποτέ μην επιλέξετε κάποιο spot χρώμα ευελπιστώντας ότι το InDesign θα το μετατρέψει σε process χρώμα.

Το InDesign διαθέτει ένα πολύ χρηστικό εργαλείο αναφορικά στο χρώμα. Από το Swatch Panel μενού, επιλέξτε τον Ink Manager και “κλικάρετε” την επιλογή Use Standard Lab Values for Spots. Αυτή η επιλογή θα σας εξασφαλίσει την μέγιστη δυνατή προσομοίωση των spot χρωμάτων όταν θα πρέπει να μετατραπούν σε CMYK.

Στο InDesign μπορείτε να επιλέξετε χρώματα είτε από το Color Panel είτε από το Swatch Panel. Το Color Panel σας παρέχει την δυνατότητα να δημιουργήσετε ένα νέο χρώμα και, ονοματίζοντας το, να το προσθέσετε στο Swatch Panel. Από την άλλη, δημιουργώντας χρώματα με το Swatch Panel έχετε την δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσετε σε όποια άλλη εφαρμογή θέλετε.

Θα ήταν προτιμότερο όταν εισάγετε μία εικόνα στο InDesign να έχει ήδη μετατραπεί σε CMYK. Αν χρειαστεί να “πακετάρετε” ένα αρχείο για εκτύπωση, συμβουλευτείτε τον PSP σας σχετικά με τις εικόνες του. Αν “κλείσετε’ το αρχείο σε PDF, το InDesign αυτόματα θα μετατρέψει τις RGB εικόνες σε CMYK. Η εφαρμογή θα χρησιμοποιήσει τα ίδια settings που έχετε, π.χ., στο Photoshop εφ’ όσον έχετε συγχρονίσει τις χρωματικές στο Adobe Bridge.

Από τον Ink Manager μπορείτε επίσης, για παράδειγμα, να ελέγξετε πόσους τσίγκους θα χρειαστείτε στην εκτύπωση. Ανοίγετε τον Ink Manager είτε από το μενού των Swatches και Separations Preview panels ή από το Output στο μενού της εκτύπωσης ή της εξαγωγής PDF. Εδώ μπορείτε να μετατρέψετε ένα spot χρώμα σε process color ή αν χρησιμοποιήσατε δύο παρόμοια spot (π.χ. PANTONE 135U και PANTONE 135C) να επιλέξετε ένα από αυτά και το δεύτερο με την επιλογή Alias να εξομοιωθεί με το πρώτο.

7. Διαφάνεια. Το InDesign υποστηρίζει εξαιρετικά καλά έγγραφα με διαφάνεια. Θα πρέπει να γνωρίζετε τι RIP χρησιμοποιεί ο εκτυπωτής σας. Τα PostScript RIPs απαιτούν η διαφάνεια να είναι flattened, επειδή δεν μπορούν να ‘διαβάσουν’ transparency. Τα APPE (Adobe PDF Print Engine) RIPs υποστηρίζουν εγγενώς την διαφάνεια στα PDF αρχεία και την διατηρούν έως την εκτύπωση, χωρίς flattening.
8. Preflight. Είναι πολύ σημαντικό να δείτε το preflight του εγγράφου σας προτού το στείλετε για εκτύπωση. Η επιλογή Preflight ελέγχει όλο το αρχείο για πιθανή ασυμβατότητα με τις εκτυπωτικές απαιτήσεις, ενώ παράλληλα παρουσιάζει και όσα πιθανά προβλήματα έχει το αρχείο (π.χ. broken links, incorrect colors, κλπ.).  Στις προηγούμενες εκδόσεις το effective resolution το βλέπεις εικόνα – εικόνα manually. Ελέγξτε αν οι γραμματοσειρές περιέχονται, και η επιλογή Protected να είναι στο ΝΟ, αν υπάρχει overset κείμενο, κλπ. Επίσης, ένα αρχείο με printing settings για iGen δεν μπορεί να τυπωθεί σωστά και σε μία Indigo, έστω και αν το preflight τα δείχνει όλα σωστά.
9. PDF. Ένα σωστό αρχείο PDF αποτελεί από μόνο του ένα digital master, αφού περιέχει τα γραφικά, τα κείμενα, τις γραμματοσειρές και ότι άλλο απαιτείται για να τυπωθεί σωστά ένα αρχείο. Το InDesign υποστηρίζει δύο τρόπους για δημιουργία αρχείων PDF. Ο πρώτος είναι να δημιουργήσουμε ένα PostScript αρχείο και να το κλείσουμε ως PDF στον Acrobat Distiller. Ο δεύτερος και ευκολότερος να χρησιμοποιήσουμε την επιλογή εξαγωγής ως PDF (File->Adobe PDF Presets->Define…). Μας δίνει μια σειρά από presets συμβατά με διάφορα print workflows παρέχοντας παράλληλα τον υψηλότερο δυνατό έλεγχο στο αρχείο μας με βάση τις εκτυπωτικές απαιτήσεις του PSP μας. Περιληπτικά, αν ο εκτυπωτής σας χρησιμοποιεί PostScript RIP το καταλληλότερο preset είναι το PDF/X-1a, αν χρησιμοποιεί color-managed workflow τότε το καταλληλότερο είναι το PDF/X-3, αν χρησιμοποιεί APPE RIP τότε το καταλληλότερο είναι το PDF/X-4.
10. Επικοινωνία. Το κλειδί στην καλή εκτύπωση είναι η επικοινωνία! Μιλήστε με τον εκτυπωτή σας, συνεργαστείτε μαζί του, κατανοήστε τις εκτυπωτικές απαιτήσεις των μηχανών του. Όσο πιο καλή είναι η επικοινωνία σας, τόσο πιο απροβλημάτιστη θα είναι η εκτυπωτική διαδικασία.