Floppy disk… R.I.P.

    Η είδηση που έκανε τον γύρο του κόσμου έλεγε απλά και επιγραμματικά ότι η Sony αποφάσισε την διακοπή παραγωγής και πώλησης δισκεττών, με καταληκτική ημερομηνία τον Μάρτιο του 2011. Ήδη στην ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά έχει σταματήσει η διάθεσή τους και στην Ιαπωνία θα τερματιστεί το επόμενο έτος. Η απαίτηση των καταναλωτών για αγορά δισκεττών έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία, η «αναγγελία» του τέλους έγινε όταν η Apple, το 1998, αποφάσησε να αφαιρέσει το floppy disk (ή FDD Floppy Disk Drive) από την σειρά G3 των iMac.

Η Sony αποτέλεσε την τελευταία παραγωγό εταιρεία δισκεττών 3,5 inch και για στατιστικούς λόγους να σημειωθεί ότι η εταιρεία, για το 2009, πούλησε πάνω από 12 εκατ. δισκέττες (!), κυρίως σε Ινδία και Ιαπωνία.

Οι νεότεροι συνάδελφοι πιθανά να μην αντιλαμβάνονται για τί πράγμα μιλάμε. Μιλάμε για το απόλυτο συνώνυμο της αποθήκευσης!

Πριν λίγες μέρες φιλοξενούσα τον ανηψιό μου, ο οποίος έγραψε σε Word στο mac μου, την πρώτη του εργασία για το σχολείο. Ως καλός δάσκαλος, φρόντησα να του τονίσω την σωτήρια διαδικασία της αποθήκευσης. Όταν του είπα ότι «σώζεις» το αρχείο πατώντας στο εικονίδιο της δισκέττας με κοίταξε γεμάτος απορία ρωτώντας με τι είναι δισκέττα(!). Αφού λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα δει δισκέττα ποτέ στην ζωή του, του εξήγησα ότι είναι το μαύρο-γκρι (μπλέ στα PC) τετράγωνο κουτάκι…, αναλογιζόμενος ότι η σημειολογία της Microsoft είναι πια παροχημένη.

Η δισκέττα αποτελεί το σύμβολο μιας απλούστερης μορφής αποθήκευσης, τον καιρό που το cloud storage, το Google Docs και το iDisk ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού κάποιων ευφάνταστων ονειροπόλων, ενώ οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί χρειαζόμασταν εννέα δισκέττες για να «φορτώσουμε» το λειτουργικό στον σκληρό δίσκο, το Photoshop ήταν τέσσερεις δισκέττες [ αν θέλαμε να χωρέσουμε το CS4 σε δισκέττες θα χρειαζόμασταν 358 (!) ], και αφήναμε στην πόρτα του καθηγητή μας, στις 5 το πρωί, την δισκέττα με την εργασία!

Στα τεχνολογικά λεξικά ως Floppy Disk (ή Floppy) εννοείται το μέσο αποθήκευσης δεδομένων, το οποίο αποτελείται από έναν λεπτό και εύκαμπτο (flexible, από όπου και πήρε το όνομα floppy) μαγνητικό δίσκο τοποθετημένο σε ένα τετράγωνο πλαστικό κέλυφος.

Πρόκειται για δίσκους χαμηλής χωρητικότητας, read & write, οι οποίοι πρωτοκατασκευάστηκαν στις αρχές του 1970 από την IBM, με διάμετρο αρχικά 8inch, μετά 5¼inch και σε τελική μορφή 3½inch, και αποτέλεσαν για πάνω από 30 χρόνια το πιο διαδεδομένο και πανταχού παρών αποθηκευτικό μέσο. Ιδιαίτερα στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, οπότε ο υπολογιστής γίνεται προσωπικός και «μπαίνει» στην ζωή μας, η δισκέττα γίνεται το μέσο διανομής λογισμικού, μεταφοράς δεδομένων και αποθήκευσης.

Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’80 υπήρχαν πάνω από 10 εταιρείες κατασκευής floppy disks και floppy disk drives. Το 1984, η IBM, παρουσίασε την dual sided δισκέττα, χωρητικότητας 1.2 (!!!) Megabytes. To 1986 αρχίζει να χρησιμοποιεί στους υπολογιστές της, την 720ΚΒ double density/double sided 3,5” microfloppy δισκέτα, επονομαζόμενη και 1,44ΜΒ.

Η ανάπτυξη των CDs και των DVDs, η δυνατότητα απόκτησης οικονομικών εσωτερικών και εξωτερικών δίσκων καθώς και η εξάπλωση των USB disks οδήγησαν την δισκέττα στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Κι όπως θα λέγανε και οι αμερικάνοι… Rest In Peace.